Posts Tagged 'KuirFest'

Pembe Hayat KuirFest Üçüncü Kez Seyirciyle Buluşmaya Hazırlanıyor

3. Pembe Hayat KuirFest 16-23 Ocak tarihleri arasında Ankara’da gerçekleşecek.

LGBTİK hakları mücadelesine sanat aracılığıyla ifade alanları yaratmayı amaçlayan Pembe Hayat Lezbiyen, Gey, Biseksüel, Travesti ve Transeksüel (LGBTT) Dayanışma Derneği’nin düzenlediği festival, Türkiye ve dünya sinemasından 50’ye yakın LGBTİK temalı filmlerin yanı sıra, kuir direnişi destekleyen ufuk açıcı atölyeleri, tiyatro oyunları ve sıra dışı partileriyle Ankara kışına renk katmaya hazırlanıyor.

Farklı temaları ele aldığı bölümleri, farklı ülkelerden film seçkileri, sözel bölümleri, partileri, tiyatro oyunları ve atölyeleriyle 3. Pembe Hayat KuirFest, LGBTİK bireylere yönelik ayrımcılığa ve şiddete karşı bizleri ‘direnişe’ çağrıyor.

FESTİVAL SİNEMASI & BİLETLER

Pembe Hayat KuirFest’te film gösterimleri ve söyleşiler Kızılay Büyülü Fener Sineması’nda ve Tayfa Kitapkafe’ de gerçekleşecek. Sinemaseverler biletlerini 10 Ocak’tan itibaren Kızılay Büyülü Fener Sineması’nda açılacak gişelerden satın alabilecek.
Bilet fiyatları: Öğrenci: 9 TL, Tam: 11 TL.
Tayfa KitapKafe’deki söyleşiler ve gösterimler ise ücretsiz olacak.

Venedik, Tribeca, Berlinale, Cannes ve Sundance Film Festivali programlarında yer alan birçok ödüllü filme programında yer veren 3. KuirFest, bu yıl direniş, yaşlılık, beden, eğitim, aile ve eşcinsel aşkı merkeze alan 50’ye yakın filmi 10 farklı bölümde beyazperdeye taşıyor.

AÇILIŞ FİLMİ: KİM KORKAR VAJİNA WOLF’TAN

Pembe Hayat KuirFest’in Açılış Töreni 16 Ocak Perşembe günü saat 19:00’da Kızılay Büyülü Fener Sineması’nda başlayacak. Festival’in açılış filmi ise tamamı kadın oyunculardan oluşan komedi filmi “Kim Korkar Vajina Wolf Wolf’tan” (Who is Afraid of Vagina Wolf, 2013) adlı film olacak. Anna Margarita Albelo’nun, sanatçı olmak ve yaşlanmak temalı hareketli, eğlenceli ve ana akım sinemanın olanaklarından faydalanan filminde, muhteşem soundtrack’inin yanısıra L-World ve True Blood dizilerinden de birçok oyuncusuyla dikkat çekiyor.

Film gösterimlerinin yanı sıra; direnişin tartışıldığı, kayıpların anıldığı, zulüm ve şiddete karşı çıkmada en çok ihtiyaç duyulan cesaret hikâyelerinin anlatıldığı panel ve atölyelere bu sene; “80’lerde Lubunya Olmak” oyunuyla MekanArtı Ekibi, ‘öteki’ herkes için hazırlandığı sahnesi ile “Kafası Karışık Kontrtenor – Nuri Harun Ateş” ve DJ kabinindeki hünerleriyle pop divaları arası “Yıldız Savaşları’” başlatmak için Cenk Erdem etkinliklere dâhil olacak.

GÖKKUŞAĞININ ALTINDA

Festival’in “Gökkuşağının Altında” bölümünde Kore’den Fransa’ya, Arjantin’den Yeni Zelanda’ya son yılların ödüllü ve ilgiyle beklenen LGBT temalı filmleri Ankara’da ilk kez KuirFest’te görücüye çıkıyor.

Tomasz Wasilewski’nin yönettiği, Karlovy Vary Film Festivali’nden ödülle dönen “Dalgalanan Gökdelenler” (Floating Skyscrapers, 2013), annesi ve kız arkadaşı Sylwia’yla yaşayan ödüllü yüzücü Kuba’nın bir açılışta kendisiyle aynı yaşlarda bir genç olan Michal’le tanışması ve aralarında gelişen ilişkiyi anlatan Polonya yapımı bir dram.

Axel Rannisch’in yeni filmi “I Feel Like Disco” bizi tekrar şişmanların dünyasına davet ediyor. Yatağının kenarına astığı kartpostalda “Şişman çocukları kaçırmak daha zordur.” yazan Florian, babasının antrenörlüğünü yaptığı Radu’ya aşık olmak üzeredir. Babası evde değilken ergenlik çağındaki, disko aşığı genç dünyanın en mutlu gencidir. Annesiyle 70’li yıllar disko kostümleri giyip dans edebilir ve bütün sıkıntıları unutabilir. Baba Hanno ise kızlarla ilgilenmeyen şişman oğluyla ne yapacağını bilememektedir. Şişman ergenlerin dünyası bir disko topu kadar eğlenceli ama florasan ışıklar kapandığında bir o kadar da yaralı ve harap.

Berlinale kapsamında 1987 yılından beri dağıtılan ve kuir sinemanın en önemli ödüllerinden biri olan Teddy Ödülü’nü kazanan “Jaurès”, her zaman kurmaca ile belgeselin sınırlarında gezinmeyi seven yönetmen Vincent Dietreu’nun son filmi. Film, yönetmenin eski sevgilisi Simon’ın çektiği görüntüler eşliğinde akarken Simon’un yüzünü asla görmeyiz. Afgan mültecilerin çevresinde yattığı Jaures istasyonuna, onlara yönelen kamera eşliğinde bir aşkın bitiş hikâyesini bütün duyularımızla tecrübe ederiz.

İlk gösterimini Cannes Film Festivali’nde yapan ve ‘Kuir Palmiye’ ödülü için yarışan “Sarah Koşmak İstiyor” (Sarah Prefers to Run, 2013), koşmayı her şeyden çok seven genç bir orta mesafe koşucusu olan Sarah’ın cinsel uyanış hikâyesini anlatıyor.

Tim Lienhard’ın drag performansçısı 33 yaşındaki Faslı-Alman Mourad ile 48 yaşındaki Hollandalı Antoine’ın hikâyesini anlatan belgesel-masalı “Bir Sıfır Bir” (One Zero One, 2013), eşsiz bir dostluğun, toplumun kıyısında hayatta kalmanın ve birinin yaşamını ilelebet gölgede geçirecekmişçesine mimlemiş aksilikler ve engellere karşı kazanılan büyük zaferin öyküsünü anlatıyor.

Bu yılın en iyi İngiliz yapımı filmleri arasında yer alan “Komedyen” (The Comedian, 2012), farklı bir bölgeden kuir hikâye anlatmayı deniyor. Kazanımlar veya kurbanlık üzerinden konuya yaklaşmak yerine durağan ve yeterince anlatılmamış bir yönüne odaklanıyor. Hayatın gitgide zorlaştığı ve gülecek pek fazla şeyin kalmadığı ve cinsellikle pek de alakası olmayan bir Londra’ya…

Dominique Cardona, Laurie Colbert’in birlikte yönettikleri “Margarita”, 6 yıldan uzun zamandır yasadışı yollarla Kanada’da yaşayarak çocuk bakıcılığı yapmakta olan hayat dolu Margarita’nın beklenmedik bir kaza ile bütün hayatının değişmesini anlatıyor.

Tümüyle kadınlardan oluşan eksantrik komedi “Kim Korkar Vajina Wolf’tan”da (Who is Afraid of Vagina Wolf, 2013) karizmatik yönetmen Anna orta yaş bunalımından muzdariptir. Kırkına yeni basmıştır, ne bir işi ne de kız arkadaşı vardır ve Los Angeles’ta bir arkadaşının garajında yaşamaktadır. Anna Margarita Albelo’nun, sanatçı olmak ve yaşlanmak temalı hareketli ve eğlenceli filminde, muhteşem soundtrack’inin yanısıra L-World ve True Blood dizilerinden birçok oyuncu da yer alıyor.

Sevgililer Rosa ve Clara arabayla Palermo’da bir düğüne gitmektedirler. Fakat yolda yaşlı bir kadın tarafından sürülen bir araba ile kafa kafaya gelirler. İki tarafta diğer arabanın geçmesine izin vermez ve olaylar gitgide ısınır. Emma Dante’nin ilk filmi “Palermo’da Bir Sokak” (A Street in Palermo, 2013), Venedik Film Festivali’nde eleştirmenler tarafından beğeni ile karşılandı ve festivalden ödüllerle döndü.

Esther Martin Bergsmark’ın toplumsal cinsiyet rollerinin dışında yer almanın ilhamından beslenen kişisel, şiirsel belgeseli “Trans Salyangozlar” (She Male Snails, 2012), değişmekte olan bir androjen vücudun farklı yönleri üzerine büyülü, eşsiz ve duyarlı bir melez film. Film, hayali bir dünyayla katı bir gerçekliğin birbirine karıştığı noktada bir hayatta kalma hikâyesini anlatıyor, iki cinsiyet arasında bulunup hayatta kalabilmek için üçüncüsünü yaratan bir insanla ilgili bir masal-belgesel.

Venedik Film Festivali’nden ‘Kuir Aslan’ ödülü ile dönen Kore yapımı “Yük” (The Weight, 2012), KuirFest’te öne çıkanlar arasında. Morgda çalışan levazımatçı Jung ölüleri temizler, giydirir… Doğuştan kamburdur, her gününü eziyet dolu hayatına katlanmakla geçirir: kronik rahatsızlıkları, seks işçiliği yapan trans kadın kardeşi, zalim üvey anneleri… Gerçek ile kurgunun iç içe geçtiği hayatında cesetler giderek arkadaşı ve hayal dünyasının öznesi haline gelir. Sert sahneleriyle Venedik Film Festivali´ndeki ilk gösteriminde büyük sansasyona yol açan film, yönetmen Jeon´un sözleriyle “insanların bir yük gibi taşıdıkları yaşamın ağırlığı üzerine grotesk bir fantezi”.

LEZBİYEN TARİHİNDEN

Festivalin lezbiyen tarihinin öncü kadınlarına yer verdiği “L Tarih” bölümünün bu yıl iki konuğu var. “Lesbiana: Paralel Bir Devrim”de (Lesbiana: A Parallel Revolution, 2012) 1970’lerin feminist hareketinden doğan paralel devrimin izlerini süren Yönetmen Myriam Fougère, bizleri devrimci bir kız kardeşliğin yaratılmasında kilit roller üstlenmiş olan lezbiyen yazarlar, filozoflar ve aktivistlerle tanıştıran bir yolculuğa çıkarıyor. Montreal’den Teksas’a New York üzerinden ilerleyen Fougère, bu istikamette kadın kadına yaşamayı seçen lezbiyenlerle buluşuyor. Bu marjinal ama aynı zamanda uluslararası çaptaki hareket, arşivde bulunan çekim ve fotoğrafların yanı sıra şimdilerde yetmişlerinde, seksenlerinde olan bu cesur kadınlarla yapılmış, geçmişi anımsatıcı söyleşiler kanalıyla tekrar canlanıyor.

1956’da Pulitzer Ödülü’ne lâyık görülen Amerikalı büyük şair Elizabeth Bishop’ın ‘Kaybetme Sanatı’ adlı başyapıtı Lota de Macedo Soares ile yaşadığı aşkı anlatır. Festivalde izleyeceğimiz “Nadide Çiçekler”de (Reaching for the Moon, 2013) 1951 yılında şair Elizabeth Bishop tebdili hava için arkadaşı Robert Lowell’ın önerisiyle Rio de Janeiro’ya gider. Yeteneğinden duyduğu şüphe, trajik aile hayatı ve alkol bağımlılığı ile mücadele eden Bishop, birkaç günlüğüne geldiği Samambaia’da hayatını değiştiren varlıklı bir mimar olan Lota de Macedo Soares ile tanışır. İkilinin mesafeli tanışmaları 15 yıl süren ateşli bir ilişkiye döner. Bishop, Brezilya’da yaşarken Pulitzer Ödülü’nü kazanır. İki kadının da yaratıcı başarılarının psikolojik bedeli ağır olur. Bishop alkolizme yuvarlanırken, Soares depresyona girer.

KERN SEÇKİSİ

İki yönetmen, münakaşacı film yönetmeni ve öfkesi burnunda oyuncu Peter Kern ile ilgili bir belgesel çekerler. Ancak Kern, klasik belgesel biçimine sokulmayı reddeder. Kuşku duyar, eleştirir ve isyan eder. Buradaki temel soru şudur: Kern ne zaman gerçeği söylemektedir? Ne zaman rol yapıyordur? Ya da rol yaparken bile gerçeği mi söyler? “Kern”, Veronika Franz ve Severin Fiala’dan film yapmak üzerine bir film.

82 yaşında hala çevik bir anne ve 63 yaşındaki obez oğlu Peter Brandenburg’un kırsal bölgesinde bir botta zaman geçirmek üzere yola çıkarlar. Peter yolda bir otostopçuyu arabasına alır. Anne ile oğul arasında yıllardır devam eden tartışma bu hamleyle daha da ağırlaşınca genç adam arabadan indirilir. İlk gösterimini Berlinale’de yapan “İnanç, Aşk, Ölüm”de (Belief, Love, Death, 2012) Peter Kern, ‘medeniyetler çatışması’ zihniyetinin arkasındaki kutsallaştırılmış korkuyu ve sevme konusundaki yeteneksizliğimizi eleştiriyor.

“I Feel Like Disco”nun yönetmeni Axel Ranisch, “Axel ve Peter” ile KuirFest’ e konuk oluyor. Ranisch, Berlin’de havaalanında Avusturyalı meslektaşı Peter Kern’i beklemektedir. İlk buluşmalarının öyküsü, ‘şişmanlığın ritmi’yle eşcinsel arzu üzerine özünde ironik ve alaycı bir yergiye dönüşür. Başrollerini Axel Ranisch ve Avusturyalı ünlü yönetmen, oyuncu ve senaryo yazarı Peter Kern’in paylaştığı, diyet üzerine hazırlıksız yapılmış bir düet ve birbirini suçlayan parmakların cinsel ilişki sahnesini de içeren dört günlük bir devler randevusu olan film, Rosa von Praunheim tarafından kameraya aktarılıyor.

OKUL YOLUNDA

Veronica tarot kartlarından fal bakarak hayatını kazanan Mendozalı bir travestidir. İki hayali vardır: üniversitede psikoloji okumak ve Mendoza şehrinde yaşamak ki Kabahatlar Kanunu’nun 80’inci maddesine göre bu şehrin sokaklarında serbestçe dolaşmak travestiler için suç sayılmaktadır. Hayatı üniversiteye girmek istediğinde karmaşıklaşır, önüne idari engeller çıkarılır ve üniversiteye girmek için kendisinden kimliğini değiştirmesini şart koşulur. Arjantin yapımı “Verónica Videla’nın Tutkusu” (Verónica Videla’s Passion, 2012), genel ahlak kurallarına uymayan, yoksulluk, adaletsizlik ve erkek egemenliğinin kurbanı başka kadınların da hikâyesini anlatıyor. Kabahatler Kanunu altında Türkiye’de de birçok trans kadın mağdur edilmeye devam ediyor. Şiddetin her alanda meşrulaştırılarak uygulandığı trans seks işçisi kadınlar, kesilen para cezalarıyla yoksulluğun şiddetini devlet eliyle de hissediyorlar.

LGBT aktivisti Barış Sulu’nun yönettiği belgesel “Dikkat! Okulda Trans Var”, heteroseksüelliğin kutsandığı, LGBT olmanın çoğunluk tarafından ‘hastalık’ olarak algılandığı bir ülkede, altı trans erkeğin okul yıllarında nelere maruz kaldıklarını anlatıyor.

BİR AİLE MESELESİ
Kutsal kurum aileyi irdeleyeceğimiz “Bir Aile Meselesi” bölümünde dört kısa film gösterilecek.

“Dedem Tuhaf Biri” (My Strange Grandfather, 2011), yönetmen Dina Velikovskaya’nın gözünden, yaratıcı ve bir o kadar tuhaf, komik ve biraz da kaçık karakteriyle ailesi ve arkadaşlarını bile şaşırtıp sıkça kendinden utandıran dedenin hikâyesini anlatıyor.

“Kuluçka” (Hatch, 2012), iki çiftin yılbaşı arifesinde hayatları geri dönülmeyecek bir şekilde değişmesini anlatıyor. Daha iyi bir yaşam imkânı arayışındaki kaçak göçmen çift Milo ve Biljana ve daha yaşlı ve oturaklı gey çift Thomas ve Andreas için hayat kısa bir anlığına dahi olsa değişmek üzeredir.

“Dönüşen Aileler” (Transforming FAMILY, 2012), bir grup trans bireyin çocuk büyütmeyle ilgili aralarında yaptığı konuşmaya doğrudan atlayıveriyor. Bugün Kuzey Amerika toplumunda yaşayan transeksüel, transgender ve geçişli toplumsal cinsiyet yönelimli “hâlihazırda” ve “müstakbel” ebeveynlerin meseleleri, mücadeleleri ve güçlerinin güzel bir enstantanesi.

Ödüllü yönetmenler Tal Granit ve Sharon Maymon’ın 2013 Sundance Film Festivali’nde uluslararası prömiyerini yapan “Yaz Tatili” (Summer Vacation, 2012), ailesiyle tatile çıkan Yuval’in hikâyesini anlatıyor.

KUİRBELGESEL

Pembe Hayat KuirFest’in festivallerden ödüllerle dönmüş belgeselleri buluşturan Kuir Belgesel bölümünde ödüllü belgeselleri ilk defa Ankara’da izleyeceğiz.

Bir bebek doğduğunda sorduğumuz ilk soru şu olur… “Oğlan mı, kız mı?”Ya ikisi de değilse? Film, cinsiyetlerarası insanların; 2000’den fazla, vücutları erkekle kadın arasında bir yerlerde olan birimizin dünyasına göz gezdiriyor. Erkek ya da kadın kategorisine tam olarak girmeyen bir vücudun içinde büyümek nasıl bir şey? Bu görece sık rastlanabilen durum neden hiç bilinmiyor? Grant Lahood’un “İnterseksiyon” (Intersexion, 2012), filmi ile cinsiyetlerarası bireylerde bize bu denli rahatsızlık veren ne var? Sorusunun cevaplarını arıyoruz.

Trans erkek insiyatifi Voltrans’ın Mart 2012’den beri üzerinde çalıştığı uzun metraj belgesel “Voltrans”, Türkiyeli trans erkeklerin bir araya geliş deneyimlerini ve sorunlarını konu alıyor. Ali Arıkan’ı kaybettiğimiz bu sene de film onun anısına bir saygı duruşu niteliği de taşıyor. Film, ilk gösterimini KuirFest’de yapacak.

Cannes’da ilk gösterimini yapan film “Görünmezler” (Les invisibles, 2012), I. ve II. Dünya savaşları arasında doğmuş olan, eşcinsellikleri ve hayatlarını açık bir şekilde yaşama istekleri toplum tarafından geri çevrilmiş olan ve bunun dışında hiçbir ortak noktaları bulunmayan yaşlı kadın ve erkeklerin hikâyelerini anlatıyor.

OSLO GL FİLM FESTİVALİ KISA FİLM SEÇKİSİ

Oslo GL Film Festivali’nden Bard Ydén’in hazırladığı Norveç yapımı 5 kısa filmin yer aldığı kısa film seçkisi festival kapsamında gösterilecek. Bard Ydén, seçki sonrası izleyicileri festival hakkında bilgilendirecek ve seçkiye dair soruları yanıtlayacak.

İngiltere/Norveç ortak yapımı “Hamburger” (Burger, 2013) Magnus Mork’ un Cardiff’te bir hamburger salonunda çektiği kısa bir drama. Film, dünyanın en büyük lezbiyen-gey kısa film ödülü olan Iris Ödülü’yle yapılmış dördüncü kısa film.

Gey bir ağabeyi olmasından ötürü homofobik okul arkadaşları Erlend’e sataşırlar. Öğretmeni durumun farkında değildir ve Erlend yardım istemez. ‘Köpekbalığı Yemi’ dedikleri oyunun sonucunda Erlend küçük düşürücü bir saldırıya uğrar. Acaba satşmalarına nasıl karşılık verecektir? Tom Nordli’nin “Cezbeden Tuzak”ı (Shark Bait, 2009) saldırı, alay ve tacizle mücadele amaçlı bir Avrupa Birliği programı kapsamında yer alıyor.

Oyuncu, senarist ve yönetmen kimliklerinin yanına, müzisyenliğini de ekleyerek sinemasına renk katan Maria Bock’ un gözünden; sınırları olmayan yasak bir aşkın müzikalini izleyeceğiz. ‘’Bald Guy’’(Kel Adam, 2011) her şeyi kaybetme riskine rağmen kararlar alan, aşık genç bir adamın hikayesi.

Anne Sewitsky, Norveç’te yayınladığı popular televizyon serileri, mizahi güldürü dalında ödüllü kısa filmleri ile hem ülke seyircisinin hem de festivallerin kısa programlarında dikkat çeken bir yönetmen. Filmi Aman Tanrım! (Oh! My god! ,2008) çocuk gözünden cinsellik deneyimleriyle ilgili bir gözlem, her şeyden önce ‘orgazm’ hakkında bir film.

1985 doğumlu Yenni Lee, zamanını çalıştığı ve yeni projeler geliştirdiği Berlin’le Oslo arasında mekik dokuyarak geçiren bir film ve müzik videosu yönetmeni.
“Balon” (Air Balloon, 2011) adlı kısa hikâyesinde hatıralarla dolu bir kutuyla özgürleşme arayışını taşıyan Julie’nin şiirsel hikâyesi anlatıyor.

TRANSCREEN FİLM FESTİVALİ SEÇKİSİ: GÖKKUŞAĞININ ALTINDAKİ KORKUSUZ TÜM İNSANLARA!

Amsterdam’da düzenlenen Transcreen Film Festivali’nden gelen konuk seçkisinde, İngiltere, Avustralya, Singapur, Amerika, Finlandiya ve İspanya’dan toplam 7 kısa film gösterilecek. Kısa film seçkisini hazırlayan Paul Ter Veld, seçki sonrası izleyicileri festival hakkında bilgilendirecek ve seçkiye dair soruları yanıtlayacak.

Müzik videolarıyla tanınan Finlandiyalı yönetmen Elias Koskimies’in “Bu filmi sadece Aktvist Nikolai Alexeyev ve Pussy Riot’a değil, gökkuşağının altındaki korkusuz tüm insanlara!’’ diyerek ithaf ettiği büyüleyici ve sistemi sarsacak güçteki videosu “Daha Yeni Başladım” (I’ve only just begun, 2012) ile; ödüllü görsel sanatçı ve yönetmen Elka Kerkhofs, gösterime girdiği 2011 Annecy Film Festivali’nden ödül almaya doyamayan filmi “Peder John Thomas’ın İtirafı”yla (The Confession of Father Thomas John, 2011); Alman yönetmen Elka Kerkhofs “Batan Gemiyi Terkeden Fareler Gibi” (Like Rats Leaving a Sinking Ship, 2012) adlı kısasıyla Transcreen seçkisiyle gelip beyazperdemize kuruluyor.

Peki ya bir drag queen ve burka giyen diğer kadın asansörde mahsur kalırlarsa neler olur? Yönetmen Faryal Velmi; “Neye Bakıyorsun?” (What you looking at?, 2012) adlı kısa filmiyle farklı dünyalardan gelen iki kadının aslında ne kadar da çok ortak noktası olduğunu gözler önüne serecek.

Kısa filmleri dünya çapında birçok okulda, akademik konferanslarda ve yaklaşık 50 LGBTTİK Festivalinde gösterilen on parmağında on marifet oyuncu, yönetmen, performans sanatçısı Kalil Kohen, “Onlar Pomoseksüel” (So Pomo, 2012) ile İspanyol yönetmenler Nacho Ruipérez & Julio Marti “Ursula’nın Zaferi” (Ursula’s Victory, 2012), Elisha Kim ve Coco Riot, Singapur-Kanada ortak yapımı deneysel filmleri “İşportacı” (The Hawker, 2012) ile 3. Kuir Fest’ te sinemaseverlerle olacak.

KUİRKISALAR

Festivalin kısa filmlere ayrılan bölümünde bu yıl 7 film gösterilecek.

Sevgisizlik ve arkadaşsızlık Benjamin’i, neyin ne olduğunu anlamada zorlandığı, fanteziyle gerçeklik arasında bulanık bir sınıra itmiştir. “Benjamin’in Çiçekleri”nde (Benjamin’s Flowers, 2013) karakterin kafa karışıklığına, takıntılı düşüncelerine ve renkli hayal gücüne tanık oluyoruz.

“Zaman İçinde Değişim” (Change Over Time, 2013), izlenimci ve şiirsel bir bakış açısından film yapımcısının testosteron alışının ilk yılı üzerine canlı, deneysel, kişisel bir belgesel.

Mikaela cinsiyet değiştirip kadın olmuştur. Bir gece dışarıdayken kendisini eve kadar takip eden bir adamla tanışır. “Soy Beni” (Undress Me, 2012), toplumsal cinsiyet algılarımızın ve benliğimizin nasıl başkalarının algıları doğrultusunda şekillenebildiğini inceliyor.

“Yumuşakça Öp Beni”de (Kiss Me Softly, 2012) karakterimiz on yedi yaşındaki Jasper’ın otobiyografi niteliğindeki kişisel hikâyesini izleyeceğiz.

Yoko Ono’nun “Gülümse” projesine sivri bir yanıt niteliğindeki “Mutlu” (Happy, 2012), mutluluğun kurgusunu; gerçekte ne demek olduğunu; kilisede, medyada ve birbirimize karşı nasıl dine döndürüldüğünü değerlendiriyor.

ETKİNLİKLER, KONUKLAR, SÖYLEŞİ VE ATÖLYELER
Festival kapsamında katılımcıların da bizzat LBGTİK bireylerle buluşup toplumsal kimliklerini sorgulayacağı, direniş hikayelerini paylaşacağı atölye ve paneller ile; seanslardan arta kalan vaktimizi dolu dolu geçireceğimiz atölyeler de düzenlenecek. Festivalin sözel etkinlikleri ve bazı gösterimleri ise Sivil Düşün AB Programı Aktivist Desteği kapsamında Avrupa Birliği tarafından desteklendi.

RUSYA’DA NELER OLUYOR? “PUTİN’İ AFFETMİYORUZ”

“Prison Break” dizisiyle tanınan Wentworth Miller, Rusya’da çıkan anti-gey yasayı bir gey olarak protesto ettiği için St. Petersburg Film Festivali’nin onur konuğu olmayı reddetti. Pussy Riot üyeleri özgürlüklerine yeni kavuştular ve ilan ettiler “Putin’i affetmiyoruz.”

St. Petersburg merkezli Side By Side LGBT Film Festivali ekibinden Manny de Guerre’nin ve diğer LGBTİK festivalcilerinin katılımıyla Rusya’da yaşanan son şiddet ortamı, LGBT’leri hedef alan hükümet politikaları ve festival sırasında yaşanan bombalı tehdit ve şiddet olaylarını tartışılacak. Side By Side Film Festivali bu yıl Gus Van Sant’in destek amaçlı katılımıyla gerçekleşti ve dünyanın her yerinden birçok LGBT grup ve birey festivale destek oldu.

MADS ANANDA İLE KUİR DİRENİŞİN YENİ FORMLARI ÜZERİNE ATÖLYE:

Heteroseksüel dünyada kendimizi baskılanmış, çaresiz ve güçsüz hissetiğimiz anları eylemlerle veya hazırladığımız slogan içeren etiketleri yapıştırarak gerçekten çözebiliyor muyuz? Mads Ananda Lodahl, heteroseksüel ve maskülen dünyaya karşı alet çantamıza biraz daha fazla alet koymayı vadettiği, güçlendirici ve ilham verici ve 2 gün süren atölyesiyle Ankara’da olacak. Mads Ananda’nın “Hetero Dünya Düzenini Alt Etmek” başlıklı TED konuşmasını Türkçe altyazılı olarak festivalin vimeo sayfasından izleyebilirsiniz.

KUİR GEZİ HİKÂYELERİ ATÖLYESİ:

Türkiye’nin LGBT tarihinin en önemli mekânlarından Gezi Parkı, bu yıl sivil bir düş’ün ve isyanın kaynağı oldu. Gezi Parkı olaylarıyla aslında yıllardır süren LGBT direniş kültürü kamusal alanda görünürlüğünü arttırdı. Yıllardır kendi yaşama hakları ve alanları için direnen LGBT gruplar direniş mekânında tecrübeleri ve direnişleri ile ön plana çıktılar. Bu tecrübelerden yola çıkarak festival bu sene İstanbul ve Ankara’dan katılımcılarla “Kuir Gezi Hikâyeleri Anlatma” atölyesi düzenliyor. İstanbul’dan Levent Pişkin ve Boysan Yakar’ın katılımlarının yanısıra Ankara’da ve İstanbul’da direniş mekânından paylaşacak hikâyeleri olan bütün LGBTIK bireyler “kuir detaylarla” çok daha renkli bir şekilde paylaşılacak bu atölyelere katılabilir.

AVARELER İLE STENCİL ATÖLYESİ:

Ankara mekânlarını sanatsal ve protest stencil ve sokak sanatı örnekleri ile politikleştiren Avareler ekibi ve eylemcilerin desteği ile festival kapsamnda LGBTİK ruhu ve katılımcıları ile stencil atölyesi düzenlenecek. Stencil atölyesi, direniş ruhuna yeni renkler eklemek isteyen herkese açık.

VOLTRANS EKİBİYLE FİLM SONRASI ALİ ARIKAN ANISINA SÖYLEŞİ:
“Voltrans içinde örgütlenen trans erkeklerin kendi tarihlerini belgelemek istemeleri üzerine 2012 yılında ortaya çıkan belgesel projesi, 2013 yazında Ali (Aligül)’ün hastaneye kaldırılmasıyla beraber hızlanarak, Voltrans’ın önemli dönüm noktaları seçilerek kurgulandı. 90 dakikalık halini Ali (Aligül)’ün hastanede izlettiğimiz gün bize dönüp “son halini izlemeyeceğim, sürpriz olsun” demişti. Bu halini göremese de Ali, biz biliyoruz ki o hep bizimle…”

Trans erkek inisiyatifi Voltrans’ı anlatan belgesel sonrası bu yıl vefat eden inisiyatifin kurucularından Ali Arıkan anısına bir söyleşi düzenlenecek. Katılımcılar Özge Özgüner, P. Ulaş Dutlu ve İlksen Gürsoy gösterim bitiminde sorularınızı yanıtlayacak.

80’LERDE LUBUNYA OLMAK

MekanArtı 3. Pembe Hayat KuirFest kapsamında yine farklı bir sahneleme ile seyircisini 1980’lerde bir pavyona davet ediyor ve trans bireylerin hayatlarına ortak ediyor!

“80’lerde Lubunya Olmak”ta, en genci bugün 50 yaşında olan dört Trans birey bize Türkiye’de Lubunya olmanın genel ve özel tarihini anlatıyorlar. İzmir’de faaliyet gösteren Siyah Pembe Üçgen Derneği’nin 2012 yılında yayınladığı aynı adlı kitaptan uyarlanan oyun Ufuk Tan Altunkaya tarafından sahneye uyarlandı. Tamamen gerçekleştirilen söyleşilerden oluşan metinde, hiç bir değişikliğe gidilmeden, trans bireylerin kendi kelimeleri ile sahne uyarlaması gerçekleştirildi.

ÇOK YAKINDA WEB SİTESİNDE

Pembe Hayat KuirFest’in programında yer alacak filmler ve etkinliklerle ilgili ayrıntılı bilgiye çok yakında festival.pembehayat.org adresindeki web sitesinden ulaşabilirsiniz.

KuirFest 2013 İzlenimleri – Kuir Kısalar

Bu yıl KuirFest’teki kurmaca filmlerden ve belgesellerden bahsetmiştik, kısa filmlere de kısaca bir bakış atıp bir de örnek vererek bu yılki KuirFest izlenimlerini noktalayalım.

Festivalin bu yılki programında on kısa film vardı.

Islahevi (The Wilding), ıslahevinde gay olmak ve özgürlük ile sevdiği adam arasında seçim yapmak durumunda kalan bir adam üzerine iyi bir yapımdı. Aslında uzun metraj bir filmin bir bölümü olabilirmiş.

Mila Caos, kadın olarak sahneye çıkan bir Kübalı bir gencin özlemle annesinin onu izlemek için gelmesini beklemesini anlatıyordu. Belki de görünüşte çok aykırı bir yaşamı olabileceğini düşündüğümüz kişilerin aslında her birimizden çok da farklı bir yaşam sürmediğini de gösteriyordu.

Bir Gün Benim de Prensim Gelecek (Some Day My Prince Will Come), deneysel yapısı ile farklı görüntüleri üst üste bindiren bir kısa filmdi. En ilgimi çeken kısa filmlerden biri oldu.

Harbi Memeler (Butch Tits), butch denen erkeksi lezbiyenlerin memeleri ile ilişkilerini irdeleyen sadece 4 dakika süren eğlenceli bir kısa belgeseldi.

Bradley Manning’in Sırları Vardı (Bradley Manning Had Secrets), Wikileaks’e bilgi sızdıran bir askerin gerçek hikayesinden esinlenilmiş bir kısaydı. Tüm film 8-bit bilgisayar oyunları havasında çekilmişti. Açıkçası filme konsantre olup ne anlatıldığı anlayana kadar film bitiverdi. Programdaki kısa filmlere bir örnek olarak bu filmi verelim (daha iyilerini neden örnek vermedin derseniz, YouTube’da sadece bunu buldum diyebilirim):

Azize (La Santa / The Blessed), kasabadaki törenlerde Meryem Ana’yı canlandırmak üzere seçilen Maria’nın öyküsü. Babasının dileği Maria’nın iyileşmesi. Kız kıyayetleri giyen Maria’nın ayakta işediğini görünce sıkıntının ne olduğu az çok anlaşılıyor. Maria ise ortada iyileşecek bir durum görmüyor, sadece babasının ona kızmamasını istiyor. Festivalin iyi kısa filmlerinden biriydi.

Bu Bir Kovboy Filmi Değil (Ce n’est Pas un Film de Cow-boys / It’s Not a Cowboy Movie), televizyonda Brokeback Mountain filmini izleyen bir çocuğun tuvalette arkadaşına ne kadar etkilendiğini anlatmasını konu ediyor. Bir yandan da yan tuvalette birisinin babası eşcinsel olan iki kızın muhabbetlerine tanık oluyoruz. Çocukların eşcinselliğe nasıl baktıklarını anlatan hoş bir kısa film.

İlk Doğumgünü (Dol / First Birthday), yeğeninin Kore geleneklerine göre yapılan ilk doğumgünü partisine katılan eşcinsel amcayı anlatıyor. Aslında çoğunlukla yönetmenin kendi ailesine nostaljik bir bakışı izlenimi verdi.

Kumdaki Yengeçler (Crabs in the Sand), tam olarak anlamadığım bir kısa film oldu. Bir grup çocuk kumsalda oynuyorlar. Bu sırada birinin babası bir kadınla beraber oluyor, çocuk ise zihinsel özürlü bir adama ilgi gösteriyor (öyle diyelim) da film ne anlatıyordu, en azından ben tam olarak algılayamadım.

Diana, 11 dakikalık süresine çok fazla konuyu sıkıştırmaya çalışmış. Bir yandan toplumun trans bireye bakışı ve bireyin kendine bakışı var, bir yandan da Prenses Diana’nın ölümü ve Hindistan’da yaşanan felaketin tezatı. İyi bir kısa film ama daha sade olabilirdi.

KuirFest 2013 İzlenimleri – Belgeseller: Audre Lorde Berlin Yılları 1984-1992, Bana Bir Daha Bak, Ben Sen O, Hala, Marina Abramoviç Sanatçı Aramızda, Pişman Olanlar, Saklambaç, Vito

Audre Lorde: Berlin Yılları, 1984-1992 (Audre Lorde – Die Berliner Jahre 1984-1992 / Audre Lorde: The Berlin Years 1984-1992):

Belgesellere önemli bir yer ayıran KuirFest’te izlediğimiz filmlerinden biri lezbiyen şair Audre Lorde’nin Almanya’da geçen yıllarını anlatan filmdi. Bilmediğimiz bir ismi tanımak için iyi bir fırsattı ama bir yerden sonra kendini tekrarlayan bir yapım hissi verdi. Lorde’nin özellikle siyahi Alman kadınların bilinçlenmesine etkisi önemli, film de buna fazlaca vurgu yapmış. 79 dakikalık film, rahatlıkla 20 dakika falan kısaltılabilirmiş açıkçası.

Bana Bir Daha Bak (Olhe Pra Mim de Novo / Look at Me Again):

Bana Bir Daha Bak orta karar bir belgeseldi. Brezilyalı bir trans erkeğin yaşantısını anlatan film aralara başka hikayeler de yerleştiriyordu. Açıkçası o hikayeler hem ana hikayeyi hem de temayı dağıtıyordu. Aslında ana hikaye de çok ilginç değildi açıkçası. Asıl çatışma noktası filmin sonuna saklanan Syllvio’nun kızı ile buluşması idi. O kısımda da kızı ne kadar anlayışsızmış demekten öteye gidemiyoruz. Benzer şekilde bu belgeselin süresi de yaklaşık 40 dakikaya inebilirmiş.

Ben, Sen, O…:

Yerli kısa belgesellerden Ben, Sen, O, iki trans bireyin çocuklarından beri yaşadıklarını kendi ağızlarından anlatıyordu. Çoğunlukla duyduğumuz hikayelerden çok farklı değildi hikayeleri belki ama cesurca anlatmaları önemliydi. Özellikle dinle ilişkileri ve birinin girdiği tarikatte yaşadıkları ibretlik olaylardı.

Hala:

Bir diğer yerli kısa belgesel olan Hala filminde, kadın kıyafetleri giyip makyaj yaptığı halde doğduğu köyde kendini kabul ettiren İhsan konu ediliyordu. İhsan bir süre sonra “İhsan Hala” olarak anılmaya başlanmış ve köyün bir parçası olmuş. Tavuk yetiştiriyor, evlere temizliğe gidiyor vs. Önce muhafazakar olarak kabul edilen bir çevrede ne kadar güzel bir olay diyorsunuz ama işin içinde bir dram da var. İhsan’ın kendini kabul ettirmesi çok da kolay olmamış elbette. Cinsiyet değiştirme ameliyatını aslında istiyor gibi ama bu ameliyatı olursa aynı süreci tekrar yaşayacağını, bu sefer tümüyle kadın olarak görüleceği için köyün kadınlarının kocalarını ondan kıskanacağını düşünüyor. Yine de kabul etmek lazım, köyde büyük şehirde alabileceği pek çok tepkiyi de almadan, belki de daha mutlu yaşıyor İhsan Hala.

Marina Abramoviç: Sanatçı Aramızda (Marina Abramovic: The Artist Is Present):

Marina Abramović: Sanatçı Aramızda belgeseli festivalin beni en fazla etkileyen filmlerinden biri oldu. Filmin belgesel olarak değeri tartışılabilir belki ama Marina Abramović gibi bir kişiliği bize tanıtması etkileyici olması için yeterliydi. Filme adını veren Sanatçı Aramızda gösterisi Abramović’in 2010 yılında yaptığı bir gösteri. Bu gösteride Abramović, 3 ay boyunca günde 7.5 saat, haftada 6 gün bir sandalyade oturuyor, seyirciler de tek tek onun karşısına. Ayrıca bir yandan da genç sanatçılar, Abramović’in geçmiş yıllarda gerçekleştirdiği performansları tekrarlıyorlar. Film, New York Modern Sanatlar Müzesi’ndeki bu gösterinin hazırlanma sürecini anlatırken Abramović’in hayatına da bakıyor. 3 ay boyunca bunu yapmak çok güç belki ama onun yıllar yılı yaptığı pek çok gösteri daha da zor ve tartışmalı olmuş. Bir performans sanatçısı olarak sanatında hep vücudunu kullanmış. Özellikle bir dönem sevgilisi olan Ulay ile yaptıkları ilginç. Mesela çıplak şekilde birbirlerine doğru yürüyüp çarpışıyorlar ya da duvara çarpıyorlar. Gün sonunda tüm vücutları morluklar içinde kalıyor. Bir diğerinde hiç hareketsiz bir şekilde karşılıklı oturuyorlar, sonunda Ulay hastaneye kaldırılıyor. Performansların bir başkasında ikisi çıplak olarak karşılıklı duruyor, sergiye girmek isteyenler ise aralarındaki ufacık boşluktan geçmek zorunda. Abramović’in tek başına yaptığı en ilginç gösterilerden birinde ise seyircilere çeşitli objeler veriliyor ve bunları onun üzerinde serbestçe kullanabilecekleri söylenyor. Bu objeler arasında gül, bal gibi daha zararsız şeyler olduğu gibi makas, kırbaç, silah ve bir adet kurşun da var. Belgesel tüm bu gösterilerin eşliğinde sanat kavramı üzerine düşünmemizi sağladı. Bir yandan da burada o performanslar olsa ne olurdu dedik.

Pişman Olanlar (Ångrarna / Regretters):

Pişman Olanlar anlatımı ile olmasa da konusuyla ilgi çekici bir belgeseldi. Mikael ve Orlando erkek olarak dünyaya gelmişler, sonra cinsiyet değiştirme ameliyatı olmuşlar ama bundan da pişman olmuşlar. Biri tekrar ameliyat olarak tekrar kendisine bir penis taktırmış, diğeri de o yolda. Filmde bu iki kişinin bunun nedenlerini konuşup tartışmalarını izliyoruz. Cinsel kimlikler üzerine zihin açıcı bir filmdi ama sadece iki kişi ile sınırlı kalmasa daha iyi olabilirdi. Ayrıca gösterim sonrasında cinsiyet değiştirme operasyonları ile ilgili bir de panel vardı ama ona katılama fırsatı bulamadım.

Saklambaç (Chuppan Chupai / Hide and Seek):

Pakistan’da yaşayan bir grup LGBT bireyi ile yapılan söyleşilerden oluşan Saklambaç adlı belgesel yine konu aldığı bölge açısından ilgiye değer bir yapımdı. Belgesel olarak ne kadar başarılı olduğu tartışılır ama Pakistan’daki durumu anlatması açısından önemliydi. Belli ki Pakistan’da transseksüeller belli bir kabul görmüş ama eşcinsel erkek ya da kadın olmak hala kabul edilemez bir durum. Zaten film sonrasında yapılan söyleşide Pakistan’da transseksüellerin artık televizyonda program dahi yapabildikleri (ilginç bir not; filmin iki yönetmeninden biri, iki gündür Türk kanallarını özellikle Show Tv’yi izlediğini, bu açıdan Türkiye ile Pakistan’ın benzediğini söyledi), kanunen kabul gördükleri söylendi. Hatta eskiden bu bireylere kimlik bile verilmezken şu anda cinsiyet hanesine 3. cins yazılmak suretiyle kimlik verilmeye de başlanmış. Bir ilginç not daha. Yönetmenlerden birinin ailesi bile onun böyle bir film çektiğini bilmiyormuş.

Vito:

Vito, sinemada eşcinsellerin ne şekilde temsil edildiğini araştıran The Celluloid Closet kitabının yazarı Vito Russo’nun hayatını anlatıyor. Başarılı ve etkileyici bir belgesel olduğunu söylemek mümkün. Temelde üç bölümden oluştuğu söylenebilir. İlk bölüm Vito’nun çocukluğu ve gençliğini anlatan klasik bir belgesel yapısındaydı. Eşcinselliğini ne şekilde yaşadığını, ailesi ile ilişkileri gibi konular anlatılıyordu. İkinci bölüm The Celluloid Closet dönemini anlatıyordu. Filmin bu bölümlerinde belgesel Vito’nun hayatından uzaklaşıp kitapta anlatılanlara odaklanıyor. Bu kısım adeta The Celluloid Closet filminin kısa bir bölümü gibiydi. Bu vesileyle o belgeseli de fena halde tavsiye ederim. Belgeselin 3. kısmı ise Vito’nun AIDS ile savaşına ayrılmış, kaçınılmaz olarak duygusal bir bölümdü. Film Vito’nun hayatına odaklandığı için ölümüyle bitiyordu ama film bittiğinde bir-iki satırla da olsa AIDS’le mücadele sürecinin günümüzde geldiği durum hakkında bilgi verilse iyi olabilirdi. Vito genel olarak festivalin iyi filmlerinden biri olarak aklımızda kalacak.

KuirFest 2013 İzlenimleri – Kurmaca Uzun Filmler: Ağır Ablalar, Asi ve Genç, Güzel Babam, Işık Açık Kalsın, Ruj İzi, Sağanak, Uzaylı Lezbiyen Ruh Eşini Arıyor

17-24 Ocak 2013 tarihleri arasında düzenlenen KuirFest devam ederken filmlerle ilgili görüşlerimi toparlamaya fırsat bulamamıştım. Festival izlenimlerini bitiminden sonra yazmak durumunda kaldığım için bu kez gün gün değil festivalin bölümleri üzerinden bir değerlendirme yapmak istedim. Öncelikle kurmaca uzun filmler bölümünde yer alan filmler.

Ağır Ablalar (Dicke Mädchen / Heavy Girls):

Ağır Ablalar, annesi ile beraber yaşayan Sven ile Sven yokken onun annesine bakıcılık yapan Daniel’in hikayesi. Sven uzunca bir süredir hayatını annesine adamış belli ki, yatağını bile onunla paylaşıyor. Daniel’in ise bir eşi ve çocuğu var. Birbirlerinden hoşlandıklarına dair ufak göstergeler var ama bunu bırakın birbirlerine, kendilerine bile itiraf edemiyorlar. Ama bir süre sonra bunamakta olsa da yaşam sevincini kaybetmeyen annenin katalizör etkisiyle bu iki adam birbirine yaklaşıyor. Bir yandan çok eğlenceli, bir yandan da gayet duygusal, mütavazı ama başarılı bir yapım olmuş Ağır Ablalar. Finali biraz havada kalmış gidiydi sadece. Zaten iki erkeğin aşkını anlattığını belirttik ama olur da rahatsız olan olursa diye filmde fazlaca erkek çıplaklığı olduğunu da ekleyelim.

Asi ve Genç (Joven y Alocada / Young and Wild):

Asi ve Genç, cinselliğini epey serbest şekilde yaşayan ve bunu blogunda anlatan 17 yaşında genç bir kızı anlatıyordu. Genç kızın epey dindar bir aileden gelmesi ve seks yaptığı ortaya çıktığı için okuldan atılmasından sonra yine bu yönde yayın yapan bir tv kanalında stajyer olarak çalışması da filmin ayrı bir boyutu idi. Ana karakterlerin İnternet’i yoğun kullanımı filmin dokusuna hatta son jeneriklerine bile başarılı bir şekilde yedirilmişti. Bu anlamda kamera arkasında da bu teknolojileri yoğun biçimde kullanan bir yönetmen olduğu hissediliyordu.  Filmin cinselliği yoğun kullanımı eleştirilebilir ama o yaşlarda hormonlar almış başını gitmişken dünyaya da öyle bakılabilir gerçekten. Konusuna hakim ve iyi anlatan bir film ama bu filmi izlemek isteyenleri de uyaralım yine de, pornografi sınırlarında sahneleri var.

Güzel Babam (Lovely Man):

KuirFest’te Endonezya yapımı bir filmi göreceğimizi duyduğumuzda konuya yaklaşımlarını görmek açısından ilgimizi çekmişti. Güzel Babam isimli film, yıllar önce ailesini terketmiş olan babasını arayan dindar bir kız ile transseksüel olduğunu öğrendiği babasının geçirdikleri bir geceyi anlatıyordu. Sevenleri kusura bakmasın (ki festival kitlesinde seven sadece bir kişiye rastladım şu ana kadar) ama festivalin en kötüsü idi bence. Bir yandan çok klişe, bir yandan da çok amatörceydi. Görüntünün çok kötü, sesin de düşük olması da izleme deneyimini ayrıca kötü etkiledi. Topu topu 76 dakikalık süresinin sonunu zor getirdik diyebiliriz. İzniyle bir arkadaşın film sonrası söylediğini aktarayım, Flash Tv – Gerçek Kesit filmi modunda bir filmdi.

Işık Açık Kalsın (Keep the Lights On):

Işık Açık Kalsın festivalde beklentimizin büyük olduğu filmlerden biriydi. Ne de olsa Berlin’de Teddy ödülü almıştı. Bağımsız Ruh Ödülü adaylıkları da vardı. Kötü bir film değildi kesinlikle ama beklediğimizi vermekten de uzak kaldı biraz. İki erkeğin cinsellik dolu aşkları dediğimiz zaman geçen yıl izlediğimiz Weekend çok daha başarılı bir yapımdı örneğin. Tabii o film, ilişkinin başladığı haftasonunu anlatırken burada 10 yıla yayılan bir ilişki var. Bu süre zarfındaki inişleri çıkışlarını anlatmak daha zor. İyi ama daha iyi olabilirdi diyelim.

Ruj İzi (Lipstikka):

Ruj İzi yıllar önce iyi arkadaş belki de sevgili olan iki Filistinli kadının İngiltere’de evlenip çoluk çocuğa karıştıktan sonra karşılaşmalarını anlatıyor. Ya da en azından ilk bakışta böyle duruyor diyelim. Bu iki kadının üç farklı döneme yayılan hikayelerine girdikçe işin asıl içyüzü ortaya çıkıyor. Başta gayet ortalama giden film de dakikalar geçtikçe iyileşmeye başlıyor ve festivalin iyi filmlerinden biri olarak sonlanıyor. Özellikle senaryoda ayrıntılara gösterilen özen dikkat çekici. 2 kadının da geçmişlerinden gelip bugünlerini etkileyen olaylar ince ince işlenmiş. Filmi izleyeceklerin göreceği ve iki farklı bakış açısı ile izlediğimiz kilit bir olay var ama sadece o olayın değil daha ufak ayrıntıların da karakterlerin hayatlarındaki rollerini görebiliyoruz. Ayrıca, özellikle Inam karakterinin hem bugününü hem gençliğini oynayan iki oyuncu da gayet başarılı. Festivalin izlenmesi gereken filmlerinden biriydi.

Sağanak (Cloudburst):

Sağanak, 31 yıldır beraber yaşayan 80’li yaşlarına gelmiş iki lezbiyenin birinin torununun onu bir bakımevine yatırmak istemesi üzerine artık evlenmenin zamanı geldi diyerek Kanada’ya doğru yola çıkmasını anlatan bir filmdi. Yolda aralarına hasta olan annesini görmek için otostop çeken genç ve yakışıklı bir adam da katılıyordu. Esasen film için bu üçlünün yaşadıklarını anlatan bir yol filmi demek lazım. Gayet eğlenceli, epey güldüren bir filmdi. Pek çok ödül de almış ama doğrusunu söylemek gerekirse tiplerin çizilmesi, oyunculuklar, diyaloglar bana bir tv filmi havası verdi çoklukla. Elbette bizdeki tv filmlerinden bahsetmiyorum. HBO tv filmi tadında. Yoksa bizde yayınlansa 93 dakikalık film 70 dakikaya inerdi herhalde. Neticede hoş bir film, evet. Ama aldığı ödüllerden dolayı da beklentiyi abartmamak lazım.

Uzaylı Lezbiyen Ruh Eşini Arıyor (Codependent Lesbian Space Alien Seeks Same):

Uzaylı Lezbiyen Ruh Eşini Arıyor. Bu isimdeki bir filmi kesinlikle izlemem lazımdı. Kötü de olsa absürd bir yapım olacağı kesindi. Filmde Zots gezegeninden dünyaya sürülen üç uzaylının New York’daki serüvenlerini izliyoruz. Hissettikleri yoğun duygular nedeniyle gezegenlerindeki ozan tabakası zarar görmüş. Ancak kalpleri kırılıp artık duygu hissetmeyecek hale geldiklerinde gezegenlerine dönebilecekler. Bunun için de ideal yer dünyamız. Film bir bilim-kurgu parodisi olduğu gibi farklı cinsel tercihleri olanların toplumda uzaylı gibi görülmesi üzerine bir yapım olarak da okunabilir. Son anlarına kadar siyah-beyaz olan film belli ki çok küçük bir bütçe ile çekilmiş. Fena halde amatör bir yapım ama farklı mizah duygusunun içine girilirse hoşça vakit geçirtebilir.

Yılın ilk festivali: Pembe Hayat KuirFest

madmimibanner

Pembe Hayat Lezbiyen, Gey, Biseksüel ve Trans (LGBT) Dayanışma Derneği’nin düzenlediği 2. KuirFest, 17-24 Ocak 2013 tarihleri arasında Ankara’da yapılacak. LGBT hakları mücadelesine sanat aracılığıyla ifade alanları yaratmayı amaçlayan festival, Türkiye ve dünya sinemasından LGBT temalı filmlerin yanı sıra, kuir teoriyi tartışmaya açacak paneller ve sıradışı partileriyle Ankaralılarla buluşmaya hazırlanıyor.

Festivalde gösterimlerin Kızılay Büyülü Fener Sineması ve Goethe Enstitüsü’nde yapılacağı KuirFest’te bilet fiyatları; öğrenci 7 TL, tam 10 TL. Biletler 10 Ocak’tan itibaren Büyülü Fener Sineması gişelerinde satışa sunulmaya başlandı.

Ankara’da ilk kez KuirFest’te

Saganak

KuirFest, sıradışı hikâyeleriyle kahkahalara boğan, ağlatan, heyecanlandıran ve isyana çağıran LGBT temalı filmleri bir araya getiriyor. Sundance’ten Berlin’e, dünyanın önemli festivallerinin programlarında yer almış bu filmler Ankara’da ilk kez seyirci karşısına çıkıyor.

Bunlardan, yılın çok sevilen lezbiyen filmi Sağanak (Cloudburst, 2011), Olympia Dukakis ve Brenda Fricker gibi iki usta oyuncuyu bir araya getiriyor. Thom Fitzgerald’ın yönettiği film, 31 yıldır birlikte yaşayan ve zamanla yaşlılığın getirdiği sorunlarla tanışan lezbiyen çift Stella ve Dot’un hikâyesini anlatıyor. Dot’un yaşlılığından kaynaklanan hastalıklar nedeniyle bakım evine kaldırılmak istenmesi ve bunun üzerine Stella’nın sevdiği kadına yıllardır alıştıkları evde bakmak istemesiyle gelişen olaylar onları hiç de istemedikleri bir çözüme götürüyor: Evlilik. Dokunaklı olduğu kadar eğlenceli bir yol filmi de olan Sağanak, Milan, Philadelphia ve San Francisco gey ve lezbiyen filmleri festivallerinde en iyi film seçilmişti.

Isik_Acik_KalsinProgramın bir diğer ‘ilişkiler filmi’ ise Amerikalı bağımsız sinemacı Ira Sachs’tan geliyor. Yılın en iyileri listesinde sıklıkla karşımıza çıkan ve Berlin’de Teddy Ödülü’nü kazanan Işık Açık Kalsın (Keep the Lights On, 2012), 1997 yılında New York’ta başlıyor ve aşık olup birlikte yaşamaya başlayan yönetmen Erik ile avukat Paul’ün uzun süren ilişkilerindeki gelgitleri önümüze seriyor. Işık Açık Kalsın, kişisel bir eşcinsel aşk hikâyesi olmasının yanı sıra, günümüz ilişkilerine, bağlanma ve bağımlılık sorunlarıyla yüzleşme fırsatı da tanıyan etkileyici bir film.

Agir_AblalarFestivalin en keyifli filmlerinden biri olan Ağır Ablalar (Heavy Girls, 2012), ömrünü aynı evde ve hatta aynı yatakta annesiyle birlikte geçirmiş Sven’in, Alzheimer belirtileri gösteren annesine bakıcı olarak gelen Daniel’e aşık olmasını ve bu iki adamın aradıkları şefkati birbirlerinde bulmalarını anlatıyor. Kısalarıyla tanınan Alman yönetmen Axel Ranisch’in ilk uzun filmi olan Ağır Ablalar, hüzünlü ve aynı zamanda neşeli, hafızalardan çıkmayacak komik ve naif bir film.

Ruj_Iziİlk filmi Urban Feel’den (1999) 12 yıl sonra kamera arkasına geçen İsrailli yönetmen Jonathan Sagall’ın ilk gösterimi Berlin’de yapılan filmi Ruj İzi (Lipstikka, 2011), Filistin sorunu ve lezbiyen aşkın iç içe geçtiği psikolojik bir öykü. Kudüs Film Festivali’nde kadın oyuncularına ödül getiren film, Batı Şeria’dan Londra’ya göç etmiş iki genç kadının geride bıraktıklarını sandıkları bir hikâyeyle 15 yıl sonra yüzleşmelerini anlatıyor. Filistin meselesine ve militarizme getirdiği yorumla Berlin’deki ilk gösteriminde övgü toplayan bu lezbiyen aşk hikâyesi, özellikle Nataly Attiya ve Moran Rosenblatt’ın oyunculuklarıyla dikkat çekiyor.

lovely manEndonezya sinemasının üretken isimlerinden Teddy Soeriaatmadja’nın yönettiğiGüzel Babam (Lovely Man, 2011), büyük bir müslüman nüfus barındıran Endonezya’da çekilen ilk trans temalı film olma özelliğini taşıyor. 19 yaşındaki dindar Jahaya’nın babasını bulmak için Cakarta’ya gelişini ve burada tanıştığı trans seks işçisi Ipuy’un babası olduğunu öğrenmesiyle birlikte ikisinin değişen hayatlarını anlatan film, Asya Film Ödülleri’nde Ipuy’u oynayan Donny Damara’ya en iyi oyuncu ödülü getirmişti. Ülkesinde fırtınalar koparan Güzel Babam, Cakarta’nın büyülü atmosferi ve gecelerine getirdiği görsel yorumla övgüyü hak ediyor.

Seks blogger’larından uzaylı lezbiyenlere

Asi_Ve_GencBloklar (Blokes, 2010) adlı kısa filmiyle adından söz ettiren Şilili yönetmen Marialy Rivas’nın ilk uzun metraj filmi Asi ve Genç (Young & Wild, 2012), her daim ilgi çekici bir tema üzerinden ilerliyor: Ergen cinselliği. Sundance’te Dünya Sinema Yazarları Ödülü’nü, San Sebastián’da da büyük ödülü alan film, tutucu Evangelist bir ailede yaşayan ve ailesinin ısrarıyla dini bir televizyon kanalında staj yapmaya başlayan Daniela’nın baskı altında daha da güçlenen cinsel arzularını internet günlüğü aracılığıyla yaşıtlarıyla paylaşmasını anlatıyor.

Uzayli_Lezbiyen_Ruh_Esini_AriyorKuirFest’in en sıradışı filmi ise dünyaya düşen bir uzaylı kadınla utangaç Jane arasındaki aşkı anlatan Uzaylı Lezbiyen Ruh Eşini Arıyor (Codependent Lesbian Space Alien Seeks Same, 2011). Madeleine Olnek’in mezuniyet filmi olan ve ilk gösterimini Sundance’te yapan film, gösterildiği festivallerde heyecanla karşılanmıştı. Bilim kurgu ve komediyi ustaca harmanlayan bu zeki komedi, Siyah Giyen Adamlar’a (Men in Black) da göz kırpıyor.

RegrettersKrakow’da ve İsveç Akademisi Ödülleri’nde en iyi belgesel film seçilen Pişman Olanlar (Regretters, 2010), 60’lı yıllarda cinsiyet değiştirme operasyonu geçiren ve bundan pişmanlık duyan Orlando Fagin ve Mikael Johansson’ın hikâyesini anlatıyor. İsveçli oyun yazarı ve belgesel sinemacı Marcus Lindeen’in yönettiği bu sıradışı film, biri doğduğu cinsiyeti çoktan değiştirmiş, diğeri hala cinsiyet geçişlilik sürecine adım atma aşamasında olan iki trans erkek üzerinden cinsiyet kimliği, baskı ve pişmanlık konularına etkileyici bir yorum getiriyor. Pek çok film festivalinin yanı sıra New York ve Moskova’da müzelerde de gösterilen Pişman Olanlar, güncel sanat meraklılarının kaçırmaması gereken bir çalışma.

Unutulmaz LGBT portreler

VitoJeffrey Schwarz’ın yönettiği, yılın en çok konuşulan belgesellerinden biri olan Vito (2011) ise, Hollywood’un ipliğini pazara çıkaran meşhur Sakıncalı Film Dolabı’nın (The Celluloid Closet) yazarı Vito Russo’nun hayatını konu alıyor. Bu kitapla birlikte Hollywood filmlerinde geylerin temsiline değinen Vito’nun, 1980’lerin her geçen gün daha da muhafazakârlaşan Amerikan toplumuna ve Reagan döneminin zalim AIDS politikalarına karşı direnişte nasıl da önemli bir figür haline geldiğini belgeliyor. Zekâ ve mizahın, yaşama gücü ve yaklaşan ölüme rağmen mücadeleyi asla bırakmayışın, geride kalanlar için bir kara muhafazakar zemine gökkuşağı bayrağını sermeye çalışmanın büyük mücadelesi… Seyirciyi derinden etkileyecek bir hayat hikâyesi…

Audre_Lorde1KuirFest’te tanışacağımız bir diğer etkileyici portre ise Amerika’da siyah feminist hareketin önemli figürlerinden biri olan lezbiyen şair ve yazar Audre Lorde’ye ait. Dagmar Schultz’un yönettiği, Lorde’nin Berlin’e konuk profesör olarak gittiği yılları konu alan Audre Lorde: Berlin Yılları, 1984 – 1992 (Audre Lorde: The Berlin Years 1984 to 1992, 2012), çokkültürlülüğe ve çoksesliliğe inanan bu kadının otoriteye karşı ürettiği sözlerinin ve çalışmalarının Berlin’de yaşayan siyah kadınların hayatlarında nasıl bir devrim yarattığını anlatıyor.

Look at Me AgainClaudia Priscilla ve Kiko Goifman’ın birlikte yönettikleri Bana Bir Daha Bak (Look At Me Again, 2011) ise, Brezilya’nın yüksek sıcaklık, yoksulluk ve aşırı erkek iktidarıyla bilinen kurak bölgelerinin ortasında değişimini sürdüren bir trans erkek olan Syllvio Luccio’nun şaşırtıcı yol hikâyesi. Pek çok paradoks ve gariplikle dolu bu hikâye, annelik ve günümüz aileleri konularını da tartışmaya açıyor.

Marina.AbramovicKuirFest’in merakla beklenen filmlerinden biri de Marina Abramoviç: Sanatçı Aramızda (Marina Abramovic: The Artist Is Present, 2011). Geçen yılın en iyi filmleri listelerinde sıkça karşımıza çıkan bu belgesel, baştan çıkarıcı ve korkusuz sanatçı Marina Abramoviç’in kırk yılı aşan sanatına tanıklık ediyor. Kendi bedenini bir araç olarak kullanan Abramoviç, hayatını tehlikeye atarak kendi sınırlarını araştırıyor, zorluyor ve izleyene meydan okuyan, şaşırtan ve duygulandıran performanslar yaratıyor. Başdöndürücü güzellikte ve sarsıcı bir hüzne sahip bu film, Berlin’in Panorama bölümünde Seyirci Ödülü’nü kazanmıştı.

Ben, Sen, O... Festival’de ayrıca Türkiye’den iki belgesel yer alıyor. Zeynep Oral’ın Adana Altın Koza Film Festivali’nde “En İyi Belgesel” seçilen filmi Ben, Sen, O… (2012) iki trans kadının hayatını izliyor ve hayatta karşılaştıkları baskı, şiddet ve adaletsizlikleri konu alıyor. Veysel Akşahin’in yönettiği Hala (2012) ise, anne ve babasını kaybettikten sonra doğduğu köye dönen eşcinsel bir kadının kendi küçük dünyasında yaşadığı mutluluğu, hayalleri, üzüntüleri ve yalnızlığı anlatıyor.

Kısaca kuir

Mila_CaosKuirFest bu sene de kısa tutkunlarının kaçırmaması gereken filmleri bir araya getiriyor. Hermafrodit bir çocuğun hikayesini anlatan Azize (La Santa), Küba’dan Mila Caos, Kanada’dan Bir Gün Benim De Prensim Gelecek (Some Day My Prince Will Come), Mix Copenhagen’ın en iyi kısa ödülünü kapan Bradley Manning’in Sırları Vardı (Bradley Mannıng Had Secrets), Cannes’dan kısa film dalında Kuir Palmiye ödüllü Bu Bir Kovboy Filmi Değil (It’s Not A Cowboy Movie), Outfest ve Austin gey ve lezbiyen film festivallerinden jüri özel ödülü almış Dol – İlk Doğum Günü (Dol – First Birthday), ödüllü kısa belgesel Harbi Memeler (Butch Tits), Melbourne Kuir Film Festivali’nde yılın en iyi Avustralya kısası seçilen Islahevi (The Wilding) ve İsrail’den Kumdaki Yengeçler (Crabs in the Sand) KuirFest’in kısa programının filmleri…

Etkinlikler de rengarenk

adsızKuirFest’te film gösterimleri kadar etkinlikler de dikkat çekiyor:18 Ocak Cuma günü Pişman Olanlar’ın gösterimi ardından yapılacak ve cinsiyet değiştirme operasyonlarını tartışmaya açacak “Cinsiyet Değiştirme Operasyonları” söyleşisine trans aktivistler, Belgin Çelik ve Buse Kılıçkaya konuşmacı olarak katılacak; Dünyanın en muhafazakar ülkelerinden biri olan Pakistan’da geçen Saklambaç filminin arkasından da yönetmenleri Saadat Munir ve Saad Khan ve yapımcı Christina M. Andersen’in katılımıyla Pakistan’da LGBTT grupların durumunu anlatan bir panel düzenlenecek; Alisa Lebow, Başak Ertür, Defne Tüzün ve Gözde Onaran’ın Bülent Ersoy’un Şöhretin Sonu adlı filminden yola çıkarak yapacakları “Bülent Ersoy’un Kanunla İmtihanı” başlıklı panel ile Bülent Ersoy üzerinden bir yakın tarih okuma denemesi yapılacak. Ayrıca birbirinden ilginç drag şovlara sahne olacak partileriyle KuirFest, Ankaralı sinemaseverlere dolu dolu bir hafta yaşatacak.

Festival programı detaylı olarak festivalin web sitesinden incelenebilir.


Kategoriler

Arşiv

Twitter’da ben…

Blog Stats

  • 301.306 hits
Haziran 2023
P S Ç P C C P
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
2627282930  
Sinema Manyakları blog'u Hasan Nadir Derin tarafından hazırlanmaktadır.

%d blogcu bunu beğendi: