Sinema Manyakları

Zoraki Misafir (Un Cuento Chino / Chinese Take-Away):

Zoraki Misafir, iki farklı kültürden gelen, birbirlerinin dilinden anlamayan iki adamın zamanla gelişen dostluklarını anlatan hoş bir komedi. Roberto, hayatını belli kurallara göre yaşayan (mesela her gece tam 23:00’da ışığını kapatarak uyuyan), gayet dürüst ve haksızlığa hiç tahammülü olmayan sert mizaçlı bir Arjantinli. Jun ise absürd bir kaza sonucu nişanlısını kaybetmiş, Arjantin’e gelip dayısını arayan bir Çinli. Çince’den başka dil bilmeyen Jun’a sadece Roberto yardım ediyor ve olaylar gelişiyor. Sonlara doğru epey duygusala bağlasa da keyifli bir komedi. Bazı seyircilerin epey kahkahaya boğulduğunu söyleyebilirim (bana biraz fazla geldi hatta). Bana en çok kahkaha attıran sahne ise bir DVD muhabbetinde yarım saatte bir altyazı giren bir Rus filminden bahsetmeleri oldu. DVD kapağını tam göremesem de tahminim bir Tarkovski filminden bahsettikleri yönünde.

Türkçe altyazı filmin üstüne gömülüydü. Demek ki gösterime girmesi muhtemeldir. Tavsiye edilir. Bu arada filmin başında gördüğümüz ve filmin çıkış noktası olan absürd olayın da gerçekte olmuş bir olayın çok benzeri olduğunu görüyoruz. Filmin sonunda gerçek olayın haber bültenlerindeki görüntüleri de mevcut.

Özgürlük Operasyonu (Operation Libertad):

Özgürlük Operasyonu, bir karakterin kamera ile herşeyi çektiği film formatının dönemsel politik film türünde kullanılmış hali. Genellikle korku filmlerinde karşılaştığımız bu formatla artık pek çok filmde karşılaşıyoruz. Ancak bu filme tam anlamıyla “buluntu film” demek mümkün değil. Görüntüleri çekenin yıllar sonra üzerine yaptığı yorumları duyuyoruz. Üstelik eğer yanılmıyorsam dış ses dışında zaman zaman filme eşlik eden bir müzik de vardı.

Bu İsviçre filmi 70’lerin gençlerine nostaljik ve keyifli bir bakış gibi başlıyor ama zamanla epey ciddi bir ton alıyor. Gençler ideallerini eyleme dökmeye başladıklarında olaylar karışıyor ve iç çatışmalar başlıyor. Bu noktada filmin mesajı ile ilgili karasızım. Bir yandan o gençlik günlerindeki idealleri hala savunuyor gibi, bir yandan da zaten o ideallerin gerçekleşmesi mümkün değildi ve ancak 20 yaşında savunulabilirdi diyor gibi. Filmin sonunda duyduğumuz “no more heroes” şarkısı da benzer şekilde iki türlü de yorumlanabilir. Doğru bir yorum için bir kez daha izlemek lazım belki de ama buna değecek kadar iyi bir film mi tartışılır.

Yaşasın Dünya (¡Vivan las Antipodas!):

Yaşasın Dünya, orijinal bir fikirden yola çıkan çok başarılı bir belgesel. Hiç dış ses anlatımı içermeden görüntüler ile derdini anlatıyor. Bulunduğunuz yerden dünyanın merkezinden geçen bir doğru çekin ve dünyanın diğer ucundan çıkın, kuvvetle muhtemel denizle karşılaşacaksınız. Yaşasın Dünya, her iki tarafında da yaşam olan 8 noktada (4 çift de denebilir) yaşananları müthiş bir görsellikle aktarıyor.

Bu noktalara antipod adı veriliyor. Antipodlar arasında kimi zaman zıtlıklar, kimi zaman benzerlikler dikkat çekiyor. Ama filmin en büyük özelliği dediğim gibi görselliği. Filmin başında yazıyla alıntı yapılan Alice Harikalar Diyarında kitabında Alice benzer şekilde dünyanın öbür ucundan çıkılırsa başaşağı yürüyen insanlarla karşılaşacağını söyler. Burada da benzer bir mantıkla pek çok görüntüyü tersten görüyoruz.

Bildik anlamda bir anlatım yapısı olmadığı için kimi seyirciye sıkıcı geldi ve çıkanlar oldu ama tadına varılırsa kesinlikle iyi bir yapım. Bu arada belgeselde özel efekt kullanımı olur mu sorusunun cevabının da yerli yerinde kullanılırsa evet olduğunu gördük. Dünyanın iki ucunu aynı görüntüde birleştirmenin başka bir yolu yok zaten.