Sinema Manyakları

Bir süredir kulaktan kulağa yayılmakta olan haber sonunda herkese duyuruldu. Ankara’da Sinetek gösterimlerinin yıllardır mekanı olmuş Ankapol Sineması çok yakında kapanıyor. Çok yakında derken gerçekten çok yakında, 17 Nisan’da günlük film gösterimleri bitiyor. Daha sonra bir ya da bir kaç Sinetek gösterimi daha olacak gibi gözüküyor. Sonra tamamen kapanacak.

Böylece Ankara’nın kalan tek büyük salonlu ve balkonlu sineması da kapanmış oluyor. Ankapol de yakın zamanda kapanan Kavaklıdere Sineması ve sessiz sedasız kapanmış gibi gözüken Megapol Sineması’nın yanına ekleniyor. Belki de sırada yenileri var.

Ankapol Sineması 1997 yılında açılmıştı. O yıllarda Tüze Grup’un seri halinde açtığı sinemalardan biri olmuştu, bir süre sonra da Sinetek gösterimleri Kızılırmak Sineması’ndan buraya taşınmıştı (kişisel olarak Tüze Grubu’nun sinemaya tüccar yaklaşımı ile bakmasından rahatsız olduğum için yıllar içinde Sinetek ve festival gösterimleri dışında bu sinemaya çok gitmediğimi itiraf etmeliyim). Yakın zamanda Tüze Grubu’nun mali olarak zor duruma düşerek sinema sektöründen çekilmesi üzerine geçtiğimiz yıl sinemayı Sinetek gösterimlerini de düzenleyen Ankara Sinema Kültürü Derneği işletmeye başlamıştı. Ama bilindiği kadarıyla mal sahibi hala Tüze Grup’tu ve hasılattan yüzde alıyordu. Sonunda da sinemayı satmaya karar verdiler anlaşılan. Yine duyduğumuz kadarıyla mekan, sinema dışında bir amaçla kullanılacak bundan sonra.

Korkarım yakın bir gelecekte alışveriş merkezleri dışında çok az sinema ayakta kalmayı başaracak. Evet bu alışveriş merkezlerindeki sinemaların bir kısmı gerçekten çok yeni teknoloji ile donanmış, ses ve görüntü kalitesi iyi olan salonlar. Bunlarda film izlemek ayrı bir keyif olabiliyor zaman zaman. Ama o sinema kokusu, sinema dokusu yok işte. Büyüklerimiz eskiden tiyatroya giderken takım elbiselerimizi giyerdik derlerdi de anlamazdık onları. Artık biz de yaş aldık herhalde ve onları daha iyi anladığımızı hissediyoruz. Eskiden biz de sinemaya giderken evden tamamen bu amaçla çıkardık, hangi filme gideceğimizi önceden belirlemiş ve günlerce belki haftalarca bunun hayalini kurmuş olurduk, sinema sadece eğlence aracı değil bir kutsal bir ritüeldi bizim için. Kimileri için bunların çoğu hala geçerli. Ama artık çoğunluk öyle değil ne yazık ki. Alışveriş yaparken bir de sinemaya gidelim diyor insanlar, afişlerine bakıp hangi filme gideceklerine o an karar veriyorlar. O karanlık gizemli salonlarda filmin büyüsüne kapılıp gitmiyor artık onlar, film sırasında konuşmak, gülüşmek neredeyse normal kabul edilir oldu.

Ama ben herşeye rağmen hala sinema sinemada izlenir diyorum, sinemanın büyüsüne inanıyorum, o kutsal mabede gitmeye devam ediyorum. Ama ben eski sinemalarımı istiyorum….